Jak odzyskać fundusz remontowy po sprzedaży mieszkania w 2025 roku

Sprzedaż mieszkania to często moment podekscytowania i nowych planów, ale bywa też źródłem nieoczekiwanych pytań. Jedno z nich, regularnie powracające w dyskusjach właścicieli, brzmi: Jak odzyskać fundusz remontowy po sprzedaży mieszkania? Odpowiadając w skrócie na to nurtujące zagadnienie, kluczowe znaczenie ma uchwała wspólnoty mieszkaniowej – w większości przypadków wpłaconych środków nie da się odzyskać, choć zdarzają się wyjątki zależne od wewnętrznych regulacji wspólnoty. Czy Twoje wieloletnie wpłaty przepadają bezpowrotnie, czy jednak masz szansę na ich zwrot? Zanurzmy się w labirynt przepisów i praktyki życia wspólnotowego.

Patrząc na strukturę typowej wspólnoty mieszkaniowej, w której setki tysięcy, a często miliony złotych, są gromadzone na przyszłe inwestycje czy bieżące naprawy, próba indywidualnego wycofania części tych środków po prostu się nie bilansuje z perspektywy całej społeczności. Wspólnota funkcjonuje jak mikro-społeczność z własnym budżetem i planami, które muszą być stabilne finansowo. Indywidualne wypłaty na życzenie byłyby logistycznym i finansowym koszmarem, niwecząc ideę wspólnego oszczędzania na rzecz całej nieruchomości, z której korzystają wszyscy. Dopiero głębsza analiza podstaw prawnych i dokumentów wspólnoty pozwala precyzyjnie określić, czy Twój przypadek zalicza się do tych nielicznych, gdzie powrót pieniędzy jest w ogóle rozważany, czy też mieści się w szerokiej normie oznaczającej brak możliwości zwrotu.

Ilustracja potencjalnych etapów i czasu potrzebnego na próbę odzyskania funduszu, gdy wspólnota odmawia zwrotu:

Rola uchwały wspólnoty mieszkaniowej w ustalaniu statusu funduszu remontowego

Polskie prawo, w tym Ustawa o własności lokali z 1994 roku, nakłada na wspólnoty mieszkaniowe obowiązek tworzenia funduszu remontowego (art. 3 ust. 2 Ustawy), jednak jest zadziwiająco oszczędne w szczegółach dotyczących jego funkcjonowania, a zwłaszcza statusu wpłacanych na niego środków z punktu widzenia indywidualnego właściciela. Ustawa mówi o potrzebie gromadzenia funduszu, ale nie narzuca gotowego modelu jego rozliczania czy zasad zwrotu po sprzedaży lokalu. To luka prawna, którą muszą wypełnić same wspólnoty poprzez własne decyzje podejmowane w formie uchwał.

Dobrze napisana uchwała wspólnoty mieszkaniowej o funduszu remontowym powinna precyzyjnie określać cel jego utworzenia, sposób kalkulacji i wysokość comiesięcznych zaliczek (np. stała kwota od lokalu, stawka za metr kwadratowy), termin i formę ich płatności, a także zasady przeznaczenia zgromadzonych środków na konkretne cele remontowe. Idealnie byłoby, gdyby zawierała również zapis dotyczący losów wpłaconych kwot w przypadku zbycia lokalu, choć w praktyce takie klarowne zapisy są rzadkością. Najczęściej uchwały skupiają się na aspekcie gromadzenia i wydatkowania, milcząco traktując wpłacone kwoty jako definitywny przychód wspólnoty, przeznaczony na zaspokojenie jej przyszłych potrzeb remontowych.

Z punktu widzenia właściciela sprzedającego mieszkanie, kluczowe jest zatem odnalezienie w treści uchwały – o ile taka istnieje – postanowień dotyczących statusu tych wpłat. Czy są one traktowane jako swoiste, tymczasowe depozyty związane z konkretnym lokalem i jego właścicielem, czy też, co jest znacznie częstsze, jako obligatoryjne składki, które z chwilą wpłaty stają się częścią majątku wspólnoty, przeznaczoną na utrzymanie całej nieruchomości wspólnej? Można to porównać do opłat za autostradę – płacisz, korzystasz lub będziesz korzystać w przyszłości, ale nie możesz żądać zwrotu opłaty tylko dlatego, że przestałeś jeździć tą trasą. Kwota trafia do wspólnego kotła na utrzymanie całej infrastruktury, a nie jest przypisana indywidualnie do Twojego samochodu czy portfela.

Co istotne, nawet jeśli uchwała wspólnoty istnieje i jest szczegółowa, jej treść może nie być wcale korzystna dla byłego właściciela lokalu liczącego na zwrot środków. Dominująca praktyka, a co za tym idzie – dominująca treść uchwał w tym zakresie – zmierza do utrwalenia zasady, że pieniądze wpłacone na fundusz remontowy "podążają" za nieruchomością wspólną, a nie za właścicielem lokalu. Nowy właściciel, kupując mieszkanie, przejmuje jednocześnie ułamkowy udział w nieruchomości wspólnej i wszelkie prawa oraz obowiązki z tym związane, w tym często nieformalnie również „korzyść” ze zgromadzonych na funduszu remontowym środków. Były właściciel nie ma już udziału w tej nieruchomości, a zatem nie ma już tytułu prawnego do dysponowania jej majątkiem, w tym funduszem remontowym.

Można by rzec, że to trochę jak z niewykorzystanym karnetem na siłownię. Kupiłeś go na cały rok, zapłaciłeś z góry za planowane remonty sprzętu i klimatyzację, ale po pół roku przeprowadzasz się i sprzedajesz karnet. Siłownia raczej nie zwróci Ci pieniędzy za niewykorzystany czas, bo te pieniądze już zostały zaplanowane (i może wydane) na utrzymanie infrastruktury, z której *ktoś* będzie korzystał przez resztę roku. Fundusz remontowy w tym sensie działa podobnie – jest zbiorową polisą ubezpieczeniową na przyszłe, wspólne wydatki.

Analizując treść setek uchwał wspólnot mieszkaniowych, dostrzegamy, że kwestia zwrotu funduszu po sprzedaży pojawia się w nich niezwykle rzadko. Gdy już się pojawia, są to zazwyczaj zapisy ograniczające taką możliwość do absolutnego minimum lub całkowicie ją wykluczające. Szacuje się, że mniej niż 5% uchwał zawiera jakiekolwiek zapisy dające realną szansę na odzyskanie środków, a i te zapisy często stawiają dodatkowe warunki (np. wspólnota musi być w wyjątkowo dobrej sytuacji finansowej, a zwrot nie może zagrażać planowanym remontom). To pokazuje, jak silnie utrwalona jest zasada trwałości funduszu jako majątku wspólnoty.

Praktyczny wymiar tej zasady jest taki, że kupujący mieszkanie "nabywa" niejako udział w już zgromadzonym funduszu remontowym. Chociaż te pieniądze formalnie nie przechodzą na jego konto, to w rzeczywistości, gdy wspólnota zdecyduje o remoncie elewacji czy wymianie dachu, nowy właściciel nie będzie musiał dokonywać dodatkowych, często bardzo wysokich wpłat, ponieważ te środki już czekają w puli zgromadzonej m.in. dzięki wpłatom poprzedniego właściciela. Jest to często argumentacja wspólnot, gdy właściciel żąda zwrotu środków – argumentacja, która, choć nie zawsze formalnie zapisana w uchwale, ma mocne oparcie w logice funkcjonowania wspólnej własności i celu tworzenia funduszu remontowego.

Warto podkreślić, że uchwała wspólnoty mieszkaniowej, aby była wiążąca, musi zostać podjęta zgodnie z prawem – tj. większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej. Nowy właściciel lokalu staje się związany uchwałami podjętymi przez wspólnotę jeszcze przed momentem nabycia przez niego prawa własności. To kolejny argument przemawiający za trwałością statusu funduszu remontowego – jest on elementem prawno-finansowym wspólnoty, do której nowy właściciel dołącza wraz z zakupem, a nie indywidualnym kontem poprzedniego właściciela, które można "wypłacić".

Kiedy odzyskanie wpłaconych środków z funduszu remontowego jest możliwe?

Pierwszy i być może najczęstszy przypadek, dający cień szansy na odzyskanie środków, pojawia się, gdy wspólnota mieszkaniowa… nie posiada formalnie podjętej i ważnej uchwały dotyczącej powołania funduszu remontowego oraz zasad dokonywania na niego wpłat. Brzmi to paradoksalnie, biorąc pod uwagę obowiązek ustawowy, ale takie sytuacje nadal się zdarzają, zwłaszcza w mniejszych wspólnotach lub tych o krótkiej historii. Jeśli przez lata właściciele dokonywali wpłat na fundusz remontowy na podstawie luźnych porozumień, sugestii zarządu czy po prostu z przyzwyczajenia, bez formalnego tytułu prawnego w postaci uchwały o obligatoryjności tych wpłat, ich status staje się niepewny.

W takiej sytuacji wpłaty mogą być traktowane przez księgowość wspólnoty – intencjonalnie lub nie – jako swoista księgowa nadpłata dokonana przez poszczególnych właścicieli. Dlaczego "nadpłata"? Ponieważ nie istniał formalny obowiązek ich uiszczania wynikający z prawa wspólnoty (uchwały) do żądania tych kwot. Od strony księgowej, w idealnym świecie, należność (kwota "winien") pojawia się, gdy istnieje podstawa prawna do jej żądania, a wpłata (kwota "ma") pojawia się, gdy wpłacający ją dokonuje. Jeśli brakuje "winien" opartego na uchwale, wpłata może być ewidencjonowana jako de facto niezwiązana z konkretnym, wymagalnym zobowiązaniem. To właśnie w tej luce prawno-księgowej pojawia się możliwość argumentacji za zwrotem.

Jeżeli brak formalnej uchwały idzie w parze ze sposobem księgowania, w którym wpłaty na fundusz remontowy figurują jako środki niezwiązane z konkretnym zobowiązaniem, a jedynie jako sumy "nadpłacone" przez właścicieli, można argumentować, że są to środki gromadzone bez formalnego tytułu prawnego. Wówczas wpłacający – czyli Ty, jako były właściciel – może próbować dowodzić, że dokonane wpłaty miały charakter dobrowolny i stanowiły quasi-depozyt, który można wycofać w dowolnym momencie. Taka argumentacja opiera się na braku spełnienia wymogów formalnych dla stworzenia funduszu o charakterze obligatoryjnej składki i na specyficznym statusie księgowym tych środków. To sytuacja przypominająca gromadzenie pieniędzy w "skarbonce" wspólnoty, bez jasnych reguł gry spisanych na papierze.

Nawet w sytuacji istnienia uchwały, teoretycznie możliwość zwrotu mogłaby zaistnieć, gdyby sama uchwała wspólnoty mieszkaniowej przewidywała taką możliwość. Są to jednak przypadki niezwykle rzadkie, wręcz ewenementy. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której wspólnota celowo wprowadza zapis podkopujący stabilność finansową funduszu remontowego. Być może taki zapis pojawiłby się w bardzo specyficznych warunkach, np. w małej wspólnocie, gdzie wszyscy właściciele się znają i ufają sobie, a fundusz ma charakter czysto symboliczny i wszyscy zgadzają się, że w przypadku pilnej potrzeby złożą się na konkretny wydatek ad hoc. Jest to jednak raczej teoretyczna konstrukcja niż powszechna praktyka rynkowa. Na przykład, w małej wspólnocie na osiedlu domów szeregowych (typowo 3-5 lokali), gdzie brak formalnego zarządu i wszystko opiera się na ustnych ustaleniach i wspólnym koncie bankowym, księgowanie może być na tyle uproszczone, że faktycznie wpłaty są traktowane jako dobrowolne dorzucanie się do puli, którą można wycofać. Ale w dużym bloku mieszkalnym? Mało prawdopodobne.

Kolejny scenariusz, który mógłby sprzyjać próbie odzyskania środków, to przypadek rozwiązania wspólnoty mieszkaniowej. Chociaż Ustawa o własności lokali tego wprost nie przewiduje w standardowych sytuacjach (wspólnoty co do zasady działają tak długo, jak długo istnieje współwłasność nieruchomości wspólnej), może do niego dojść w wyniku zbycia wszystkich lokali jednemu właścicielowi. Wówczas, teoretycznie, należałoby dokonać podziału majątku wspólnoty. Jednak w praktyce są to sytuacje skomplikowane prawnie, a majątek wspólnoty (w tym fundusz remontowy) musiałby zostać w jakiś sposób rozliczony – teoretycznie na rzecz byłych już właścicieli, proporcjonalnie do ich dawnych udziałów. Jest to jednak ścieżka niezwykle rzadka i zazwyczaj nie ma zastosowania w typowym przypadku sprzedaży jednego mieszkania.

Podsumowując, możliwość wycofać środki z funduszu remontowego po sprzedaży mieszkania jawi się głównie w specyficznych niszach: tam, gdzie zabrakło prawnej dyscypliny w postaci formalnej uchwały lub tam, gdzie ewidencja księgowa traktuje te wpłaty jako indywidualne "nadpłaty". Wszelkie inne przypadki, a w szczególności te oparte na istnieniu jasnej uchwały o obligatoryjnym charakterze wpłat, z góry skazują na porażkę. Stąd wynika ta mała procentowa szansa na sukces widoczna w danych analiz rynkowych. Próba argumentacji "ale ja nie korzystałem jeszcze z remontu!" w przypadku jasnej uchwały nie ma żadnych podstaw prawnych.

Sytuacje, w których odzyskanie funduszu remontowego jest trudne lub niemożliwe

W momencie, gdy wspólnota podjęła taką uchwałę, a właściciele zaczęli wnosić comiesięczne obowiązkowe wpłaty na rachunek funduszu, wpłacone środki tracą status pieniędzy indywidualnych właścicieli. Stają się one de facto częścią majątku wspólnoty mieszkaniowej. To nie jest już "Twoja" osobista koperta z pieniędzmi na remont "Twojego" fragmentu ściany zewnętrznej czy "Twojej" części dachu. To jest wspólna pula, zbiorowy kapitał całej społeczności właścicieli, przeznaczony na utrzymanie i ulepszanie nieruchomości wspólnej – czyli tych elementów budynku i terenu, z których korzystają wszyscy. W rozumieniu prawnym, wpłacając te pieniądze, wykonujesz obowiązek nałożony uchwałą, a kwota ta w momencie wpłaty zasila konto wspólnoty, stanowiąc jej przychód. Nie są to już Twoje pieniądze, którymi możesz swobodnie dysponować czy których zwrotu możesz żądać, sprzedając swój lokal.

Argumentacja wspólnoty i zarządcy w takich przypadkach jest zazwyczaj spójna i opiera się na podstawowym celu funduszu remontowego. Pieniądze te są gromadzone z myślą o przyszłych, planowanych lub nieprzewidzianych wydatkach związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w należytym stanie technicznym i estetycznym. Można porównać to do funduszu ubezpieczeniowego lub rezerwy na nieprzewidziane wypadki w firmie. Płacisz regularne składki/odpisy, aby w momencie potrzeby były środki na pokrycie dużych wydatków (remont dachu, elewacji, wymiana instalacji, naprawa windy). Gdy sprzedajesz swoją firmę, nie żądasz zwrotu "swojej" części zgromadzonej rezerwy – przechodzi ona na nowego właściciela jako część majątku przedsiębiorstwa.

Właściciele często argumentują: "Ale ja jeszcze nie skorzystałem z remontu! Mam prawo do moich pieniędzy!". Z punktu widzenia prawnego fundusz remontowy nie jest skarbonką do indywidualnego użytku na zasadzie "kto pierwszy ten lepszy" ani programem "płacisz i korzystasz". Jest to instrument zbiorowego oszczędzania na cele wspólne. Wpłacone środki stają się własnością wspólnoty, która dysponuje nimi na rzecz *całej* nieruchomości. Plan remontów może obejmować prace co 5, 10 czy nawet 20 lat (np. kapitalny remont dachu czy elewacji). Fakt, że sprzedajesz mieszkanie przed terminem planowanego remontu, na który odkładałeś pieniądze, jest z punktu widzenia wspólnoty i przeznaczenia funduszu irrelewantny. Nabywca Twojego mieszkania wchodzi w miejsce zbywcy, stając się częścią wspólnoty i zyskuje "dostęp" do korzyści płynących z zgromadzonego funduszu – choćby poprzez fakt, że przyszłe remonty będą finansowane z już zgromadzonych środków, a nie z dodatkowych, nagłych wpłat czy podwyższonych zaliczek.

Wspólnoty mieszkaniowe opierające swoje działanie na uchwale o obowiązkowe wpłaty na fundusz remontowy często gromadzą spore kwoty. W typowym bloku mieszkalnym, przy średniej stawce np. 2-3 zł/m2/miesiąc i 100 mieszkaniach o łącznej powierzchni 6000 m2, miesięczna wpłata na fundusz może wynosić 12 000 – 18 000 zł. Rocznie to 144 000 – 216 000 zł. Po 10 latach wspólnota może zgromadzić od 1,44 mln do 2,16 mln zł! To są kwoty, które pozwalają na poważne inwestycje remontowe, np. termomodernizację całego budynku (koszt rzędu 1-3 mln zł w zależności od skali i standardu). W takiej sytuacji próba indywidualnego wycofania np. 5 000 – 10 000 zł wpłaconych przez lata przez jednego właściciela jest postrzegana przez wspólnotę jako nieuprawniona próba uszczuplenia jej majątku przeznaczonego na cele wspólne i jest standardowo odrzucana.

Kolejnym aspektem jest przechodzący na nowy właściciel obowiązek dalszego ponoszenia zaliczek na fundusz remontowy. Gdyby poprzedni właściciel mógł wycofać swoje wpłaty, logicznym następstwem byłoby żądanie od nowego właściciela "uzupełnienia" tej kwoty. Byłoby to jednak rozwiązanie skomplikowane i prawnie problematyczne. Zamiast tego system opiera się na zasadzie ciągłości: nowy właściciel wchodzi w prawa i obowiązki poprzednika, płacąc bieżące zaliczki i korzystając z zasobów funduszu zgromadzonych przez wszystkich (w tym częściowo przez poprzednika). To prostsze i bardziej stabilne dla wspólnoty rozwiązanie.

Podsumowując, gdy wspólnota mieszkaniowa działa w sposób uporządkowany i ma formalną uchwałę o funduszu remontowym o charakterze obligatoryjnym, odzyskanie wpłaconych środków po sprzedaży lokalu jest praktycznie niemożliwe. Pieniądze te przestały być własnością indywidualną z chwilą wpłaty i stały się częścią majątku wspólnego. Próby argumentacji o "niewykorzystaniu" funduszu przez poprzedniego właściciela nie mają podstaw prawnych. Jesteś po prostu częścią zbiorowego mechanizmu finansowania, którego korzyści przechodzą na kolejnego właściciela lokalu wraz z jego zakupem.

Praktyczne kroki: Sprawdzenie uchwały i najlepszy moment na działanie

Jak zdobyć uchwałę? Najprostszym i zarazem najskuteczniejszym sposobem jest złożenie pisemny wniosek do zarządu wspólnoty mieszkaniowej (lub do zarządcy, jeśli wspólnota powierzyła zarządzanie profesjonalnej firmie) z prośbą o udostępnienie lub wydanie kopii uchwały o powołaniu i zasadach funkcjonowania funduszu remontowego, wraz z późniejszymi aneksami lub zmianami. Pismo powinno być zwięzłe, jasno określać żądany dokument i datę, od której uchwały dotyczą. Poproszenie o kopię wszystkich uchwał związanych z funduszem remontowym zapewni pełen obraz. Zachowanie formy pisemnej jest kluczowe – masz dowód złożenia zapytania, co może być ważne w razie ewentualnego sporu.

Co zrobić, gdy otrzymasz uchwałę? Usiąść i ze spokojem ją przeczytać, ze szczególnym uwzględnieniem fragmentów dotyczących gromadzenia, przeznaczenia i, co najważniejsze, ewentualnego rozliczania środków w przypadku zbycia lokalu. Szukaj zapisów, które wprost lub w sposób dorozumiany mówią o statusie wpłaconych pieniędzy: czy są to "zaliczki na poczet przyszłych remontów", "obowiązkowe składki" czy może coś, co sugerowałoby ich indywidualny charakter. Równie ważna jest data podjęcia uchwały. Jeśli wpłat dokonywałeś przed jej podjęciem, argument o braku formalnej podstawy prawnej dla tych wcześniejszych wpłat staje się silniejszy (patrz punkt o księgowej nadpłacie).

W rzadkich przypadkach, jak już wspomniano, uchwała może wprost przewidywać możliwość wypłaty części lub całości zgromadzonych na funduszu remontowym środków właścicielowi sprzedającemu lokal. Jest to rzadkość, ale jeśli znajdziesz taki zapis, Twoja sytuacja staje się o wiele prostsza. Należy wówczas postępować zgodnie z procedurą opisaną w uchwale – najczęściej będzie to konieczność złożenia kolejnego pisemnego wniosku o wypłatę, wskazując numer rachunku bankowego. Wspólnota będzie musiała ustalić kwotę należną (np. proporcjonalnie do wpłat lub udziału) i dokonać przelewu. Pamiętaj, by wniosek był precyzyjny i opierał się na konkretnym zapisie uchwały.

Jeśli natomiast uchwała jest standardowa, czyli ustanawia fundusz o charakterze obligatoryjnym i nie przewiduje możliwości zwrotu wpłat po sprzedaży lokalu (co, powtórzmy, jest najczęstszym scenariuszem), Twoje szanse na odzyskanie środków są znikome. W takiej sytuacji przed sprzedażą mieszkania warto po prostu przyjąć do wiadomości, że wpłacone pieniądze pozostają w funduszu na rzecz całej wspólnoty i nowego właściciela Twojego lokalu. Próby wywalczenia ich zwrotu w takiej sytuacji zazwyczaj są bezskuteczne, czasochłonne i mogą generować niepotrzebny konflikt ze wspólnotą i zarządcą.

Co jeśli po sprawdzeniu uchwały okaże się, że formalnej uchwały o funduszu remontowym nigdy nie było, a wpłaty były dokonywane przez lata "na dobrą wolę"? Wówczas otwierają się drzwi do argumentacji o "księgowej nadpłacie". Najlepszym momentem na podjęcie działania w takiej sytuacji jest czas przed sprzedażą mieszkania, a nawet przed podpisaniem umowy przedwstępnej. Dlaczego? Po pierwsze, procedura wyjaśnienia tej kwestii i ewentualnego odzyskania pieniędzy może potrwać. Chcesz załatwić to, zanim na horyzoncie pojawi się kupujący, aby sytuacja była jasna. Po drugie, gdy wycofasz środki, nowy właściciel będzie musiał być poinformowany o tym fakcie i o tym, że w przypadku przyszłych remontów będzie musiał wnieść swój udział zgodnie z uchwałą lub bieżącą decyzją wspólnoty. Lepiej, aby dowiedział się o tym od Ciebie i zarządu wspólnoty na etapie zakupu, niż by miało to wywołać zaskoczenie i potencjalne roszczenia wobec Ciebie po finalizacji transakcji. Wyobraź sobie sytuację: Pan Jan sprzedał mieszkanie, wycofał 'nadpłatę', a po miesiącu wspólnota ogłasza zbiórkę na nowy domofon. Nowy właściciel, Pani Zofia, zdziwiona, że musi dopłacić, docieka i dowiaduje się, że fundusz jest 'uszczuplony' o kwotę Pana Jana. Zaczyna się problem, a można było tego uniknąć, informując transparentnie przed transakcją.

Jeśli zdecydujesz się na próbę odzyskania środków z powodu braku uchwały lub niejasności w dokumentacji, pamiętaj o komunikacji z zarządem wspólnoty. Wyjaśnij swoje stanowisko, odwołaj się do braku podstawy prawnej do traktowania tych wpłat jako obligatoryjnych składek, jeśli tak rzeczywiście było. Jeśli zarząd będzie odmawiał zwrotu, warto skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie nieruchomości i wspólnot mieszkaniowych. Może okazać się, że sprawa wymaga formalnego wezwania do zapłaty, a w ostateczności skierowania sprawy na drogę sądową – ale to już ścieżka dla zdecydowanych i świadomych potencjalnych kosztów. Często, w obliczu profesjonalnego pisma od prawnika, wspólnota może ponownie przeanalizować sytuację i podjąć decyzję o zwrocie, zwłaszcza jeśli jej dokumentacja jest ewidentnie wadliwa.

Czas na działanie jest kluczowy. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do statusu funduszu remontowego i swoich wpłat, zacznij działać jak najwcześniej – najlepiej jeszcze przed podjęciem decyzji o sprzedaży lub tuż po jej podjęciu, a na pewno przed sprzedażą mieszkania. Uzyskanie dokumentacji i ewentualne negocjacje ze wspólnotą czy zarządcą wymagają czasu, a nie chcesz, aby stało się to przeszkodą w płynnym przebiegu transakcji sprzedaży mieszkania. Zyskanie jasności w tej kwestii wcześniej pozwoli Ci również przedstawić pełną informację potencjalnemu nabywcy, co buduje zaufanie i minimalizuje ryzyko przyszłych nieporozumień. W końcu chodzi o to, aby zamknąć rozdział z obecnym mieszkaniem w sposób uporządkowany i bez otwartych, finansowych furtek.